Tierlantijntje. Honderd woorden

De tierlantijntjes zijn doekjes voor het bloeden. Gordijntjes die de ware wereld toedekken. Met in de huiskamer de werkelijkheid. Niets zo mooi als de schijnstaat van de living bij bezoek. Prullaria als aanzet tot wilde verhalen van seconden uit een verder lusteloos leven. Brokstukken getrokken uit de krochten van deze kleine planeet. Trofeeën omdat de saaiheid even twee weken, al dan niet all-inclusive, door elkaar werd gewoeld. En daar pakken we dan mee uit. Niet met de eentonigheid van de overige vijftig weken.  Niet met de gedachten die dagelijks aan ons plakken. Met fragmenten die tonen wie we even waren.